چقدر بچه ها صبورند

پسرای قشنگم،بعضی روزها هست که مادر از صبح که از خواب بیدار میشه بدون هیچ

دلیل مشخصی بی حوصلست و دوست داره با زمین و زمان بجنگه،شاید مثل همون

حسیه که شما هم بعضی از روزها بد اخلاق میشید ،نمیدونم،ولی تو این روزها هیچ

چیز برای من بر وقف مراد نیست و از همه چیز گله مند میشم،پسریها حتی کارهای

هر روزه شماهم برام کلافه کننده میشه،شیطنت هایی که خیلی روزها باهاشون مدارا

میکنم بهانه ای میشه برای دعوا کردنتون،تو این روزهاست که با کلافگی سر غذا

نخوردنتون میجنگم ،وقتی صداتون میکنم برای کاری و شما اعتنا نمیکنید با تشر و تحکم

میام دنبالتون و وقتی که میخوام روی تخت خوابهارو جمع وجور کنم درست همون

موقع شما حوس پریدن رو تخت میکنید و من متعجب از اینکه دیروز خودم با صبر و

حوصله باهاتون بازی میکردم،کارم رو نیمه تموم  رها میکنم و میرم  سراغ کار

دیگه،ولی در تمام این لحظه ها چه مادر حوصله داشته باشه و چه بی حوصله شما

فرشته وار کنارم  میمونید وبه هر بهانه ای از سر و گردن من آویزون میشید، وهر

طرف میرم یکسره دنبالمید نه لج میکنید بخاطر تغییر اخلاقم و نه..... چقدر شما بچه ها

صبورید. میدونم آخه این خصلت شما فرشته های آسمونیه که با ما زمینیها همنشینی

و مدارا کنید.فرشته های آسمونی من همیشه آسمونیهای زمینی نشین بمونید،و مادر

را به خاطر این بد خلقی های گاه به گاه ببخشید.مادر همیشه عاشق لبخندهای پاک

شماست و واله و شیدای محبت خالصانتون. که اخم مادر رو میبینید وهر کاری میکنید تا

بخندم.پسرای ناز و عزیز م، به وسعت هر بعدی که وسعتی بی پایان دارد ممنونم از

بودنتون.بهانه های زنده بودن من ،نفس های من نفس بکشید در پناه لایزال حق که

نفسم بی نفستون میبره .همیشه یادتون باشه که مادر کنار شما خوشبخته و عاشقانه

به شما نگاه میکنه و میگه خدایا چقدر عوض شدم ،چقققدر مادر شدم.شکرت به

خاطر نعمت وجود پسرام